kandy
Vanmorgen vertrekken we om 9 uur vanuit Dambulla. Het was een heerlijk hotel tussen rijstvelden en mangobomen. Eekhoorns rennen er rond tot en met in de ontbijtzaal. Wat een vrolijke schatjes, ik kan er naar blijven kijken. Het boefje met staart van vanmorgen hoopt dat er kruimels van de tafel waaien zodat ie ook zijn ontbijtje bij elkaar kan scharrelen.
Vandaag is onze eindbestemming de grote stad Kandy. Het is slechts 74 kilometer van Dambulla naar Kandy, maar we doen er de hele morgen over. De weg naar Kandy is druk en smal en gaat de binnenlanden in, bergopwaarts. Het is maar goed dat we zelf niet hoeven te rijden want we komen nog steeds ogen te kort en we kunnen er geen genoeg van krijgen.
Onderweg stoppen we bij een Batik shop. Tot dat moment geen idee wat dat is, maar als we voor de Batik shop stoppen wordt het mij duidelijk. Een Batik shop is een stoffen atelier waar de kleden voor de Sri Lankaanse klederdracht worden gemaakt. De stoffen worden met de hand beschilderd volgen een proces waarbij de stof eerst met bijenwas bewerkt wordt en daarna geverfd. De plaatsen waar de bijenwas zit blijven ongeverfd, de rest krijgt dus het kleurtje. Hoe meer kleuren in de stof, hoe vaker dat het proces met de bijenwas herhaald is. Iedere kleur kost een dag.
De rondleiding eindigt in een winkel (natuurlijk). Nu wil het geval dat we onderweg zijn naar Kandy en daar zijn momenteel de volle maan feesten aan de gang. Daar had ik over gelezen en met name over de 10e en laatste dag. Dat is dit jaar op 10 augustus en ik heb het reisschema zodanig opgesteld dat wij er dan zijn. De Singalese vrouwen dragen dan vaak een saree en de mannen een sarong. Ik heb mij in de winkel een saree aan laten meten. Een saree is een doek van 6 meter lang die op een bepaalde manier als een soort jurk om je heen gewikkeld wordt. Jan werd ook in een sarong gewikkeld, maar die voelde zich in een rok niet op zijn gemak. Hij had er wel een flitsende blouse bij, dus die is wel meegegaan.
Mijn saree is met de hand beschilderd, is lichtblauw en beschilderd met pauwen. Ik vind hem prachtig.
Het is allemaal een hoop toeval bij elkaar, maar Mahesh zijn familie woont in Kandy. Zelf woont hij aan de kust in het zuidwesten met zijn vrouw en twee kindjes. Aan het begin van onze vakantie vertelde hij over zijn vrouw en de kinderen en dat hij ze door zijn werk ook wel weinig ziet. Omdat onze reis Kandy aandoet, het daar dan ook groot feest is, was hij al vlot bij ons aan het aftasten hoe onze reactie zou zijn dat zijn vrouw en kinderen naar zijn familie in Kandy zouden komen. Er werd daarna druk gebeld en vrouw lief is een paar dagen geleden naar Kandy vertrokken.
Toen wij eerder deze week tegen Mahesh zeiden dat we van Dambulla vroeg naar Kandy wilden zodat hij naar zijn familie kon, was hij de koning te rijk. Vanmorgen stond hij bij de receptie van het hotel gewassen, gestreken en tot en met zijn schoenen gepoetst klaar. Prachtig om te zien.
Vanmorgen hebben we verder nog wel een hindoe tempel bezocht, maar daar waren we redelijk vlot mee klaar. Het Hindoeïsme is en blijft dezelfde kermis waar wij verder niets van snappen. Wat wel weer erg grappig was, was dat ondanks dat her hier vandaag zaterdag is, de kindjes naar school moesten in hun schooluniformpjes. Net toen wij bij de tempel vandaan liepen, was de school uit en werden we zowat besprongen door jongetjes en meisjes die om een pen vroegen. Jongens, wat heb ik een spijt dat ik niet een giga doos pennen heb meegenomen. Die smoeltjes zijn echt heerlijk om te zien.
De tocht gaat verder naar Kandy en de drukte op de weg wordt alleen maar meer. Tegen 1 uur zijn we dan in ons hotel aangekomen. We nemen voor vandaag afscheid van Mahesh, hopsa vrijaf. Hij lacht van oor tot oor, zegt dat wij hem altijd kunnen bellen. Wij roepen 'ja, ja....' en zwaaien hem het hotel uit. Morgenochtend komt hij ons om 9 uur ophalen en dan gaan we naar zijn familie. Daar word ik aangekleed in mijn nieuwe saree en gaan dan samen met Mahesh naar het volle maan feest. Ben benieuwd wat we morgen allemaal gaan beleven. Daar hebben we vanmiddag een klein voorproefje van gehad, want we zijn vanuit het hotel met een tuktuk naar Kandy gereden. Voor 500 rupees brengt iemand je met zijn tuktuk naar de stad en dat was volop lachen.
In Kandy was het een drukte van jewelste, want ook vandaag is het daar feest. De olifanten woden gewassen en helemaal aangekleed voor de optocht. We blijven echter vandaag niet lang in de stad. Na weer eens een zak rupees pinnen nemen we weer een tuktuk terug naar het hotel. We belanden bij Bob Marley in een tuktuk en zingend 'Get up, stand up..' worden we teruggescheurd naar het hotel. Ik denk als we eenmaal in het hotel zijn 'ach, kan mij het schelen...' en wikkel me in mijn saree voor het diner. Nou ben ik een maatje groter (en breder) dan de Singalezen, dus ik val wel op in die saree. Als we door het hotel naar het restaurant lopen word ik door veel mensen aangesproken dat ik een saree aan heb. Al het personeel komt even kijken en zijn enthousiast over die bleekscheet in de saree. Jan het eigenlijk ook zijn nieuwe blouse aan moeten doen, maar dat komt morgen wel. Het blijft bijzonder.
