Vandaag vertrekken we vanuit Udawalawe en hebben we als eindbestemming Galle. Deze plaats ligt in het zuiden van Sri Lanka aan de kust. Het is een 140 kilometer rijden, dus daar zijn we wel een eindje mee zoet. De route gaat langs rijstvelden en bananenbomen. Het gebied rond Udawalawe en Yala was erg droog, daar had het al 6 maanden niet meer geregend. Als je dan nagaat dat we voordat we naar Udawalawe gingen in Ratnapura waar we het regenwoud bezocht hebben heel de dag regen hebben gehad, is het raar dat er gebieden zijn waar men om regen zit te smeken. Nu van Udawalawe naar het zuiden toe wordt het weer vochtiger. Zo te zien heeft het hier vannacht flink geregend. De plassen staan nog op de wegen. Gisteravond toen we in het donker terug reden van de safari naar het hotel zagen we in de verte ook lichtflitsen. Die bui is dus hier gevallen. De rijstvelden zijn weer mooi om te zien. Onderweg maken we een tussenstop bij een tempel, een vrij grote deze keer met veel beelden. Het is een van de mooiere tempels die we bezocht hebben. Daarna vervolgen we onze route langs de kust. De oceaan is prachtig om te zien en we blijven genieten van alles dat we zien onderweg. Wat op blijft vallen hier is dat de bevolking maar blijft zwaaien. Zodra ze je aankijken verschijnt er een lach op het gezicht en wordt er gezwaaid.

Wat ook opvalt onderweg is dat er veel verkeerspolitie is. Verkeersregels heb ik nog steeds niet kunnen ontdekken en zowel Jan als ikke weten na ruim twee weken nog steeds niet of verkeer van links of van rechts voorrang heeft. Toch worden met regelmaat mensen aangehouden en dat geldt ook voor ons. Ze kunnen aan het kenteken van de auto zien uit welke provincie die komt. Dat kan al reden zijn om aangehouden te worden. Dat geldt vandaag ook voor ons. Mahesh kent dit fenomeen wel en heeft gelijk zijn babbeltje klaar. Al zijn papieren moeten tevoorschijn komen. In ons zijn ze niet geïnteresseerd, van ons is toch wel duidelijk dat we toerist zijn. Maar alles is okay, dus we kunnen vlot weer verder. Onderweg hebben we gegeten in een soort van houten hut op palen aan het strand. Men bouwt niet te solide en zo kosteloos mogelijk. Als we naar onze tafel lopen beweegt heel de hut. Ik wil natuurlijk ook even toiletpauze houden en wordt doorverwezen naar een plee op het strand. De deur kan niet dicht, dus ik heb vandaag een plasstop met zeezicht. Je kunt niet zeggen dat het hier in Sri Lanka saai plassen is.

Na de lunchstop gaat de route verder naar Galle. Onderweg komen we nog kraampjes langs de weg tegen met aardewerk potten. We stoppen om de handelswaar te bekijken. Op dat moment zijn ze ook net de voorraad aan het aanvullen. Dat gebeurd vanuit een vrachtwagentje dat helemaal vol hooi/stro zit. Daarin zitten alle potten. Ik kom natuurlijk een aardewerk pot tegen die er om vraagt om mee naar Nederland genomen te worden. Hij kost zonder afdingen 300 rupees (€ 1,80).  Ik hoop hem heel thuis aan te krijgen, ik ga een poging doen en anders ga ik voor die €1,80 de reisverzekering lastig vallen ;-)

Galle is bekend vanwege het Nederlandse fort. De Hollanders zijn in 1658 op Sri Lanka aangekomen en hebben hier een flinke vesting gebouwd. Binnen de muren van de vesting bevinden zich vele winkeltjes en dergelijke. En dan voornamelijk van het type, edelstenen en sieraden. Jan denkt toedeledoki en houdt zich buiten schuil. Ik heb even rondgesnuffeld en prachtige dingen gezien maar heb alles daar achtergelaten en ons Jantje maar opgezocht. Na het bezichtigen van het fort zijn we naar ons hotel gegaan, nog maar een 4 kilometer rijden.

Vanavond verblijven we in het Jetwing Lighthouse. Daar aangekomen worden we in de lobby ontvangen. Mahesh regelt het inchecken zoals hij dat de hele vakantie al voor ons heeft gedaan.

Je krijgt iedere keer bij het inchecken een doek om je mee op te frissen en een drankje. Terwijl we aan ons drankje zitten komt er iemand van de incheckbalie. Deze meldt dat we een gratis upgrade krijgen. Waarom? Geen idee, bij het horen van "upgrade" hoor je mij over het algemeen niet klagen. Onze upgrade houdt in dat we overnachten in de Maharadja suite. We lachen een beetje, we zien wel. Nou dat hebben we inderdaad gezien.....

De Maharadja suite blijkt te bestaan uit een entree, pantry voor het zetten van een kop koffie of thee, aparte toiletruimte, zitkamer met balkon met een eigen jacuzzi (makkelijk voor 4 man) met uitzicht op zee, slaapkamer met een bed waar je ook met z'n vieren in kunt en een balkon met uitzicht op zee, kamer en suite om om te kleden en een mega badkamer met aparte toiletruimte, nog een jacuzzi en een inloopdouche. Overal ligt een marmeren vloer. Wat een luxe. Dit hebben we nog nooit zo meegemaakt. Nadat onze koffers gebracht zijn springen we uit onze kleren en hup in de jacuzzi op het balkon buiten. Die is namelijk al gevuld, je floept er zo in. Deze jacuzzi kan echter niet extra bubbelen, dus we gooien binnen de jacuzzi vol. Daar kun je ook met een paar man in. Dit houden we wel vol. Na het testen van de jacuzzi's opdrogen en één van de twee TV's aangezet. Tis net of ik de deurbel hoor....

Ik roep naar Jan dat de deurbel gaat, maar die gelooft mij niet. Ik trek snel wat aan en ga toch maar even kijken. Staat er inderdaad iemand van de housekeeping belletje te trekken. Of we ons bed opengeslagen willen hebben....Huh? Nee dat wil ik niet. Dan krijg ik een mandje overhandigd met diverse soorten fruit zodat we de middag verder wel gevoed door kunnen komen. Ik zeg tegen Jan "zie nou dat de deurbel ging" en samen liggen we dubbel van het lachen om deze overdaad.

We komen eigenlijk tijd te kort om van deze suite te genieten. 's Avonds lekker gegeten in het hotel. Na het diner was er nog een korte cultural show op het terras van het hotel. Daarna nog heerlijk genieten van de golven van de Indische Oceaan. Daarna lekker ons king size bed in, waarin ik als een prinses geslapen heb. Heeeeeeeeeerlijk!!!

Wat een heerlijk hotel om te verblijven. Helaas was deze luxe maar voor 1 nacht. We hebben heerlijk geslapen. Jan is al voor 7 uur wakker, ik draai nog lekker een keertje om. Maar kwart over 7 ben ik toch maar uit bed gegaan. De omgeving van het hotel is namelijk ook prachtig, dus het zou zonde zijn om in bed te blijven. Hup naar de ontbijtzaal voor het ontbijt en fototoestel maar gelijk meegenomen. De oceaan is hier prachtig om te zien en we kunnen geen genoeg krijgen van de golven die met kracht op de rotsen terecht komen. Dan wordt het toch wel tijd om in te gaan pakken. Mahesh komt ons om 9 uur ophalen. Als we over het strand terug lopen naar onze kamer komen we daar de meest mooie schelpen tegen, zo voor het oprapen. Verder ook hele stukken koraal. Snotjedorie dat kan ik toch zo niet laten liggen? Mahesh moet maar eventjes wachten, ik ben hier nog niet klaar. Ik kan het allemaal helaas niet mee naar huis nemen, dus maak maar een grondige selectie. Hup een beetje vlotter dan normaal alles weer in de koffer gepropt en uitgecheckt. Koffers worden natuurlijk naar de auto gebracht door de housekeeping. Als we dan langs het zwembad naar de hoofdingang lopen zien we een man in de palmbomen van het hotel klimmen. Er mag hier namelijk geen bruin palmblad uit zichzelf naar beneden dwarrelen dus dat doet de tuinman. Apart beroep hier, dat wel. Tussen zijn voeten niet meer dan wat touwen en dan klimt ie tot hoog in de bomen om oud blad te verwijderen. Die palmbomen zijn echt zeker 25 meter hoog. Het is prachtig om te zien. 

We weten uiteindelijk toch maar weg te komen uit Galle. Galle ligt overigens niet ver van de plaats waar Mahesh vandaan komt. Hij heeft vannacht thuis geslapen. Als hij vanochtend ons op komt halen heeft hij 5 stukken ebbenhout bij zich. Dat is diep donker hout en daar heeft hij voor mij dus een aantal stukken van geritseld. Ebbenhout is heel mooi in combinatie met zilver. Lucky me!

Dik 9 uur zijn we dan op weg. Het gebied hier langs de kust is gebied dat met Kerst 2004 is getroffen door de Tsunami. Dat is nog goed te zien. Er staan huizen waar alleen de muren nog van staan en die verlaten zijn. Onderweg komen we langs het Tsunami monument. Het staat op een plaats waar men 4000 slachtoffers van de Tsunami in een massagraf begraven heeft. De kuststrook is ook maar een smal strand en op sommige plaatsen komt de zee tot aan de weg. Het is goed voor te stellen dat de zee hier het land makkelijk kan overspoelen. Verder zie je hier nu boten met Nederlandse namen. Na de verwoesting door de Tsunami zijn veel inwoners geholpen doordat ze middels donaties een nieuwe boot hebben kunnen kopen. We horen echter ook dat er veel geld hier bij bestuurders aan de strijkstok is blijven hangen. Er wordt gezegd dat als al het gedoneerde geld op zijn plaats terecht was gekomen, Sri Lanka een welvarend land had kunnen zijn. Ze hadden het liefste gehad dat er direct in materiaal geschonken was, dus rechtstreeks naar de mensen met benodigde middelen ipv het schenken van geld. Tja.....

Na het Tsunami momument brengt Mahesh ons naar een edelsteenmijn waar maansteen wordt gevonden. Het mijnpricipe is hetzelfde als wat we eerder gezien hebben, gat in de grond en huppeta tunnelen. Deze mijn zijn we niet in geweest want hij stond op dat moment nog vol water dat weggepompt moest worden. Ze laten ons wel zien hoe na het opgraven de grond gewassen wordt en daarna door naar de slijperij. Er zit ook een flinke winkel met uiteraard prachtige stenen. Vandaag geen geslepen stenen gekocht maar wel een aantal ongeslepen maanstenen, toermalijnen en kwartsen met rutiel. Ik geloof wel dat ik echt tot op de bodem ben gegaan met de prijs. Er werd niet meer de moeite genomen om ze in te pakken. Ik kreeg het handeltje in een oud plastic zakje mee.

Na de mijn hup weer verder richting het noorden. Vandaag gaan we overigens eindigen in Negombo. Dat is ook de plaats waar we gestart zijn. We eindigen in het zelfde hotel. Maar niet voordat we onderweg nog een aantal tussenstops hebben gemaakt. Eén daarvan is een zeeschildpadden opvang. Dat was erg leuk om te zien en er wordt een goed werk mee gedaan. Door de opvang wordt een stuk strand beheerd waar de schildpadden hun eieren kunnen leggen. Met de donaties worden echter ook eieren gekocht van mensen die illegaal de eieren opgraven. Door het kopen van deze eieren kunnen deze alsnog uitgebroed worden en wordt voorkomen dat er soep van wordt gemaakt. Als de eieren uitkomen worden de jonge schildpadjes drie dagen in bassins in de opvang gehouden. Na drie dagen worden de kleine beestjes in zee uitgezet. Het is schattig om te zien. Verder in de opvang een aantal schildpadden die over het algemeen uit netten van vissers zijn gered, maar die nu bijvoorbeeld een voor- of achterflipper missen (soms zelfs allebei). Na de opvang weer verder richting Negombo.

Mahesh vraagt of we eventueel zin hebben om bij zijn familie langs te gaan, we komen namelijk door het dorp waar hij woont. Dat willen we wel. Het is maar een kort stukkie rijden. Zowat heel de familie is er en ook zijn vrouw, dochtertje (5 jaar) en zoontje (1,5 jaar). We krijgen thee aangeboden en dat slaan we natuurlijk niet af. Of we willen gaan zitten? Jan ziet een bank, maar gelukkig ook net op tijd zien we dat er geen zitting meer in de bank zit, maar wel een groot gapend gat. We kiezen voor de twee plastic stoeltjes. Dit is het huis van de broer van Mahesh en het is armoe troef. De twee kinderen van Mahesh zijn mooie kinderen en die kleinste is toch wel een klein apie.

Na de thee gaan we ook weer vlot verder, je kunt er toch je kont niet keren. De jongste zet het op een brullen want die ziet papa weer vertrekken. Mahesh zit al in de auto want hij wist dat die kleine het op een brullen ging zetten en wil het niet erger maken dan nodig. Wij dus ook vlot in de auto en weer op weg. We zijn daarna ook nog even langs het huis van Mahesh gereden, rondleiding gehad, pa en ma ontmoet en onszelf gelukkig geprezen dat wij anders mogen leven.

Voor de lunch zijn we vandaag bij een strandtent gestopt. Het was er prachtig en een lekkere sandwich op. Daarna gaan we zonder verdere tussenstop naar Negombo. Er zijn twee routes om te kiezen: 1) om Colombo, 2) door Colombo. We kiezen voor optie 2, door Colombo. Colombo is de hoofdstad van Sri Lanka en op verkeersgebied een chaos. Er wordt hard aan de stad gebouwd, de hotels schieten uit de grond. Mensen springen in, of uit rijdende bussen, het maakt allemaal niet uit. Colombo kost dus wat tijd om te doorkruisen, maar was toch ook wel weer apart om te zien. Daarna komen we vlot in Negombo aan. We nemen afscheid van Mahesh (maar dat hadden we onderweg al wat georganiseerd). We hadden zo'n vermoeden dat eenmaal in Negombo het afscheid van Mahesh vlot zou gaan en dat klopt ook. Hij heeft er zeker toe bijgedragen dat onze vakantie meer dan geslaagd is. Hij geeft aan dat we goed voor hem zijn geweest, dat maakt hij ook wel anders mee. Na het inchecken het vaste ritueel aangehouden van douchen, eten, zappen en slapen met vanavond nog pap, mam en tante Marian via Skype gesproken. Morgen nog een relaxdag en dan gaan we inpakken voor onze reis terug naar Sven en Smokey.

Vanmorgen kunnen we uitslapen. Onze laatste volle dag in Sri Lanka is aangebroken en we hebben verder niets meer gepland. Om half 9 maar eens uit bed gekomen en op ons gemak een ontbijtje op. Vandaag gaan we lekker in de relax stand. Gisteravond werd ons Skype gesprek met het thuisfront spontaan afgebroken door een tropische regenbui. Vanmorgen staat de zon echter al weer hoog aan de hemel en het is al snel weer warm. Na het ontbijt zijn we te voet Negombo in gegaan. We hebben nog wat rupees over en die gaan niet mee terug naar huis. De weg hier achter het hotel is een aaneenschakeling van winkeltjes dus dat vind ik wel lekker snuffelen. Laat dat maar aan mij over. Het is echter ook al vroeg erg warm en je wordt constant door mensen aangesproken of je iets wil kopen, een taxi of tuktuk nodig hebt, of een uitstapje ergens naar toe wilt maken. Voor Jan is dat al snel too much en hij houdt het voor gezien. Zet er de pas in en dat is na een hoop winkeltjes in en uit voor mij het teken om retour te gaan naar het hotel. Daarvoor nemen we een tuktuk. Je kijkt een keertje links of rechts alsof je iets nodig hebt en dan is het net of ze het ruiken en wordt er geroepen of je met de tuktuk ergens naar toe wilt. Even over de prijs onderhandelen en hopla daar gaan Jantje en Edje weer. In no time staan we weer in het hotel. Daar hebben we eerst lekker een cappuccino gedronken en toen zijn we het strand op gegaan. Op zee zie je de vissersboten. Het zijn garnalenvissers en het is mooi om te zien. Op het strand lopen ook weer verkopers rond met zonnebrillen, shawls en van alles nog wat. Men weet dat hier de toeristen zitten dus willen graag wat verkopen. Jan moet er niets van hebben. In de paar minuten dat ik op de kamer even onze fotocamera ging halen is ie door 4 man aangesproken. Hij wist ze allemaal in no time af te wimpelen :-)

Op het strand lekker naar de boten, de branding en de krabben gekeken. Die laatste rennen zijwaarts over het strand en dat is erg grappig om te zien. Als er een golf aankomt duiken ze in hun holletje in het zand. Zodra de golf weg is komen ze weer te voorschijn.

We besluiten om de middag verder lekker aan het zwembad door te gaan brengen. Bikini en zwembroek aangetrokken en twee bedjes voor ons in de schaduw van de palmbomen geregeld. Zo heerlijk tot een uurtje of 4 vanmiddag doorgebracht en aan de praat geraakt met een gezin uit Waspik. Zij geven ons de tip om vanavond bij restaurant Tusker te gaan eten. Dat hebben we gedaan en dat was erg goed. Daar zijn we te voet naartoe gegaan, weer langs alle winkeltjes en hebben er prima gegeten. Daarna weer een tuktuk gepingeld en nu zitten we ingepakt en wel op onze hotelkamer. 

Op de terugreis na zit onze reis er op. We hebben 19 volle dagen van Sri Lanka mogen genieten met een dag heenreis en een dag terugreis. Het was een volledig andere wereld als wat wij gewend zijn, maar jeetje wat een prachtige wereld met al zijn mooie dingen en ook de wat minder mooie dingen. Want de tegenstellingen in vooral rijk en arm zijn groot. En met arm bedoel ik dan ook echt arm. We hebben lemen hutjes gezien waarin gewoond wordt. Mensen die op straat hun potje eten aan het koken waren en hebben een boer gesproken die door de droogte in een paar dagen tijd 4 van zijn koeien dood zag gaan. Vooral die laatste heb ik van harte wat rupees in de handen gedrukt. Maar nogmaals, jeetje wat een prachtig land! Prachtige natuur waar wij uitgebreid van hebben genoten en prachtige mensen die vooral vriendelijk zijn en blijven lachen. Geen moment hebben we ons onveilig gevoeld of niet welkom. Vanuit auto's, vrachtwagens, brommertjes, fietsen, bootjes en tuktuks is er naar ons gezwaaid. Onze koffer is ingepakt, we komen ook weer graag naar huis. Morgen 10.05 uur verlaten we Sri Lanka om als alles volgens schema verloopt donderdagavond om 20.00 uur op Schiphol te landen. Een fantastische vakantie met ervaringen rijker.

Ayubowan!

(Betekenis: dat je lang mag leven. Het is de groet waar hier iedereen mee begroet wordt)