En dan is het alweer donderdag de 20^eseptember en gaan we (helaas) Cow Bay en Cape Tribulation verlaten. Jammer, jammer, maar er is vast nog veel meer moois te zien. Vandaag hebben wij Atherton als eindbestemming op het programma staan. Als ik de voorgestelde route uit onze reisbeschrijving lees, is dat grotendeels dezelfde weg terug als dat wij gekomen zijn. Op aanraden van Marion, de B&B eigenaresse, gaan we dat niet doen. We rijden dezelfde weg deels retour naar Mossman, maar vanaf daar slaan wij rechtsaf de bergen in. En het blijkt inderdaad een mooie route te zijn. 10 punten voor Marion. 

Het eerste stuk is terug naar Mossman en dan moet je weer met de ferry over de Daintree river. In Mossman nog maar een keertje gestopt bij Woolworth; de buurtsuper. Daar weer broodjes ingeslagen en dan rechtsaf door de bergen naar Mareeba. Het is dus een bergachtige route, maar ook door agrarisch gebied. En wat wordt er dan zoal verbouwd? Dat is met name suikerriet en bananen. En in deze tijd van het jaar wordt het suikerriet geoogst en dat is weer mooi om te zien. Grote vrachtwagens geladen met suikerriet. Kijk, dan is Jan natuurlijk wakker. Er zitten flinke vrachtwagens bij. En in combi met de treinwagons op de sporen langs de weg die ook geladen worden met suikerriet zien we weer dingen die we bij ons helemaal niet kennen. 

Na ongeveer 60 km van onze route komen we in een klein plaatsje en zie ik aan de rechter kant van de weg een koffiestop. Daar dus de auto aan de kant en tijd voor twee cappuccino.

Als ik daar dan op het terras zit, valt mijn oog op een reclamebord een klein stukkie verderop: Opal gemstones. Kijk, dan ben ik natuurlijk wakker. Jan weet dan al hoe laat het is.

Hoppekidee, de koffie achterover en op onderzoek uit.

Het blijkt een niet al te grote winkel met alleen maar opalen en daarbij het atelier waar ze zelf de opalen polijsten en verwerken in sieraden. Ik ben weer in een snoepwinkel beland….

Tref twee prachtige opalen aan die wat mij betreft op hetzelfde niveau zitten als de opaal in Cairns en dan wordt het lastig. Nondeju, beide exemplaren zijn (helaas) al in een gouden hanger gezet en dat maakt ze voor mij (veel) te duur. Het liefste koop ik een opaal die niet gezet is, dat doe ik zelf wel. Ik vraag of ze ook losse opalen heeft en die heeft ze, maar die kunnen allen niet tippen aan deze twee. Okidoki, hou je verstand erbij en laten gaan.

De verkoopmevrouw geeft aan dat ze in Kuranda nog een winkel hebben en dat ze daar meer losse opalen hebben voor de verkoop. Okidoki, Kuranda schijnt leuk te zijn om te bezoeken, dus dat komt nu op onze planning voor vandaag erbij. 

We vervolgen onze route tot aan Mareeba en daar slaan we nu linksaf naar Kuranda. Daar komen we lekker op tijd aan (12.00 uur) en bij het park waar we kunnen parkeren is het eerst lekker picknicken. Daarna duiken wij Kuranda in en dat is inderdaad leuk. Je hebt daar twee verschillende markten, waarvan we er eentje bezoeken. Een beetje fleurige hippiemarkt, maar met hier en daar verborgen schatten. Zo kom ik ineens in een kraam terecht met kammen. Kammen??? Ja, haarkammen. Maar niet zomaar kammen, maar uitgesneden uit ossenhoorn. Heel verhaal, maar als je je haar kamt met een kam van hoorn wordt het erg zacht en gaat meer glanzen. Dat kan dat pluizenbosje van mij wel gebruiken. 

Ik ga niet verklappen wat die kam gekost heeft, maar ik ga er zuinig op zijn in ieder geval.

En zo kuieren we op ons gemak door Kuranda en komen bij de tweede opalen winkel terecht. Twee keer zo groot als die van vanmorgen en wel vier keer zo veel aan opalen in de winkel. Dat kon niet anders dan fout aflopen. Alhoewel, het is maar net hoe je dat bekijkt. Ik geloof dat ik er meer dan een uur over gedaan heb om “mijn” opaal eruit te halen. De duurste opaal in deze winkel kost 90.000 dollar. Dat is dus een 60.000 Eurotjes.

Nou, die komt in ieder geval niet mee naar huis, maar de creditcard moet wel enigszins huilen bij het exemplaar dat ik wel heb gekocht. Ik kan eigenlijk niet wachten tot ik er thuis aan kan beginnen, maar dat is nou eenmaal niet anders. Ik ben HAPPY!!!! 

En dan gaat het vandaag qua uitgaven nog een keer mis als we tegenover de opalenwinkel ook nog de fout maken om bij de artgallery binnen te stappen. Tot nu toe zijn we verre van ondersteboven gevallen van de Aboriginal kunst die op veel plekken verkocht wordt. De Aboriginals zijn nogal van het werken met stippen en vaak in een patroon wat ons tot op heden niet veel doet. Het ligt er ook maar net aan van welke Aboriginal stam je kunst tegenkomt. De Aboriginals in de Outback moeten het meer van zaden, bomen en planten hebben en dat resulteert in nogal wat abstracte kunst. Hier aan de kust zijn de Aboriginals meer van de beestjes en dat levert heel wat mooier werk op (naar onze smaak dan).

Kortom, we raken verkocht aan een geschilderde boemerang en een canvas schildering van één bepaalde Aboriginal kunstenaar (de naam en echtheidscertificaat hebben wij erbij, maar ligt effe in de auto (incl. de kunst), dus die houden we tegoed). Eerst denken we alleen de boemerang te kopen, maar het canvas doek laat ons ook niet los. Dan maar allebei mee…

Zo, nu kan ie wel weer en zetten we maar rap koers naar Atherton, waar we vlot onze B&B voor vanacht gevonden hebben. Daar de rotzooi binnen gekieperd en in eerste instantie denken we te voet wel bij een restaurant uit te komen, maar dat geven we na 10 minuten bergaf en geen zicht op een restaurant op, keren om en eerst maar weer bergop en springen vervolgens in de auto naar centrum Atherton. Daar prima gegeten, retour B&B, nog maar wat appen, zappen, mailen en bloggen en dan is de dag wel weer voorbij.

Vrijdag 21 september start met een ontbijt in onze B&B in Atherton waar we prima geslapen hebben. Alles voor je ontbijt staat voor je klaar in je koelkast, je moet er verder alleen zelf nog de eindregie over voeren. No worries, dat komt helemaal goed. Daarna alle troep weer in de auto en zijn we om 8.30 uur al weer vertrokken. Eerst gaan we in Atherton maar eens even tanken. Na wat gehannes met de tankdop zijn we dan een kwartiertje later echt op route. Eerst gaan we een stuk terug op de route van gisteren. We kwamen namelijk voor Atherton een peanut winkel tegen. Apennootjes / pelpinda’s komen o.a. uit Australië. Wisten wij ook niet, maar al doende leer je bij. In de pindawinkel kopen we een pot Australische peanutbutter. Ik vind pindakaas echt te ranzig voor woorden, maar Jan daarentegen, die houdt er wel van. 

Daarna gaan we maar eens echt aan onze route beginnen. Ik vind de route van vandaag mooier dan gisteren en toen hoorde je ons ook al niet mopperen. Al na een kilometertje of 30 las ik spontaan een eerste stop in. Ik zie nl. ineens aan de linkerkant van de weg een bord met een Platypus erop. En een Platypus is een vogelbekdier. Die zijn redelijk zeldzaam en ik ben dus benieuwd wat dat bord dan inhoudt. Hup, de auto gekeerd en terug naar de afslag bij het bord. Daar de auto geparkeerd en op onderzoek uit. We zijn bij een gebied aangekomen met een soort van vijvers die weer via een klein riviertje met elkaar in verbinding staan. Je moet je melden bij een kleine eetgelegenheid en dan kun je met een gids naar de vijvers toe. De gids is een jonge gast die gelijk begint te vertellen over het vogelbekdier en dit gebied. De vogelbekdieren zitten hier niet in gevangenschap, het is hun natuurlijke leefomgeving en daar kun je dus nu voor een kleine betaling onder begeleiding van een gids naartoe wandelen. Geen enkele garantie natuurlijk, maar wij worden al snel beloond en spotten al vlot onze eerste Platypus. Grappig beestje dat slechts een paar tellen boven water komt om adem te halen en dan weer vlot onder water duikt. We hebben er meerdere gezien en ook prima op de foto kunnen zetten. Zo, die kan ook weer van ons lijstje af. Bij de koffietent dan ook nog maar een bakkie koffie op, om vervolgens weer onze route op te pakken. 

Volgende stop: Milaa Milaa. En wat is dat dan weer? Een waterval. Milaa Milaa is hier de meest bekende, maar na Milaa Milaa bezoeken we nog twee watervallen en om eerlijk te zijn vonden wij de laatste de mooiste. 

Bij onze laatste waterval onze picknickstop van vandaag gehouden. Daar vechten de kippen met de aanwezige kalkoenen om onze broodkruimels. Wat een verschrikkelijke schooiers J.

En na de watervallen zetten we de navigatie op Mission Beach en komen daar rond 15.00 uur aan. Het resort waar we vanavond overnachten ligt direct aan het strand en dat is natuurlijk weer mooi. Onze kamer kijkt ook uit op het strand en de palmbomen. Niets te klagen. De middag brengen we verder door met wat relaxen en naar het centrum kuieren waar we vanavond gegeten hebben in het meest plaatselijke restaurant. Ik heb er op zijn minst 14 beeldschermen geteld. Werkelijk alles wat maar op sport lijkt wordt op een beeldscherm gevolgd en kun je een gokje op wagen. Paardenrennen, hondenrennen, rugby, je kunt het zo gek niet opnoemen. Op je tafeltje staan naast de peper en het zout de formulieren voor de verschillende gokspellen. En er wordt druk gegokt. Best bijzonder…

Na het eten slenteren we in het donker over het strand terug naar ons hotel en wordt het douchen en slapen.