gweta, planet baobab

16 en 17 juli, Gweta (Planet Baobab)

 

Hakunamatata!

 

Wat een ervaringen doen we allemaal op hier in Afrika J

Over de 16ekan ik relatief kort zijn; een reisdag. Vandaag ruim 400 kilometer van Kasane naar Gweta. De weg is rustig, geen hutjes, maar wel beginnen we de dag met wat olifanten en Bavianen. Volgens Jan voor wel 3 dierentuinen aan Bavianen. Net buiten Kasane staan rijen met vrachtauto’s opgesteld om de grens over te gaan naar Zambia. Volgens onze gids van gisteren (Willy) kan de wachttijd oplopen tot wel 2 weken. Leuke baan hiero dus om vrachtwagenchauffeur te zijn. De Bavianen komen op alle vrachtwagens af omdat ze weten dat daar eten is. Zo hebben de vrachtwagens een hoop extra bijrijders.

De route is verder rustig en hoe verder naar Gweta wordt de weg ook wel ernstig slecht. Er zitten over hele stukken wegdek echt mega-gaten in de weg. Daar moet je niet in terecht komen, dat zou een hoop schade aan de auto opleveren. Het laatste stuk rij ik en ik ga hele stukken slingerend van links naar rechts over de weg om de gaten te ontwijken. Dat kan hier allemaal.

Halverwege de middag komen we dan in de Gweta Lodge aan en houden verder ons gemak. ’s Middags bij de bar en voor het avondeten in het kleine restaurant. Het eten is er goed. Na het eten worden alle gasten verrast met een optreden van alle medewerkers van de lodge. Ze zingen lokale liederen en dansen erop los. Op tijd kruipen we in bed, want morgen wordt een volle dag en we moeten vroeg uit ons mandje.

 

Op de ochtend van de 17eloopt namelijk om 5.15 uur de wekker af. Als een geoliede machine is het wassen, plassen, spullen in de auto en om klokslag 5.30 uur zijn we weg. De route naar het volgende adres is ultra kort: wel 10 kilometer. De volgende bestemming is Planet Baobab. En daar worden wij om uiterlijk 6.00 uur verwacht voor onze eerste tocht vandaag.

Planet Baobab hebben we zo in het donker in de ochtend vlot gevonden. We parkeren de auto om 5.45 uur en melden ons bij de receptie. Daar begint de Afrikaanse verwarring; wij staan niet voor vandaag op de lijst, maar voor morgen. Op onze papieren die we overhandigen staat echter duidelijk de 17e. Maar, niks aan de hand verder. Het wordt ter plekke opgelost en dan gaan we vandaag gewoon op pad. Aan de tocht van vandaag nemen toch alleen verder een Duits jong stel deel, dus no problemo en hup we zijn op weg. 

We gaan vandaag naar de Ntwetwe zout pan en naar de meerkatten. Die laatsten kennen wij beter als stokstaartjes. Om bij de zoutpan te komen is het een 40 km rijden door de bush. We vertrekken in het donker en maken onderweg een prachtige zonsopkomst mee. Het was vannacht ook volle maan en die staat nog aan de hemel als de zon opkomt. Aan de ene kant dus de zonsopkomst en er tegenover een ondergaande maan. Een prima begin van de tour. We rammelen lekker door de bush: Afrikaanse massage J

Komen onderweg nog wat olifanten tegen en een massa aan struisvogels. Die rennen hier over de vlakte en dat is mooi om te zien. Wat verder heel bijzonder is in dit gebied, de Baobab bomen. Mega grote bomen met een heel unieke vorm. Zie de foto’s. Onderweg komen we er diverse tegen en ze zijn voor ons uniek om te zien. De grootste die we onderweg tegenkomen is zo’n 900 jaar oud. We gaan er vandaag nog meer zien en vandaar ook de naam van ons onderkomen van vanavond: Planet Baobab.

Onderweg wordt er een stop gemaakt bij een boeren onderkomen. Een boer met z’n hele gezin in een stuk of 4 hutten. Een hut voor koken, een voor slapen, een voor opslag en denk ik een hut die wij als woonkamer zouden bestempelen. Deze boer klust wat bij voor onze lodge; er staan hier 8 quads gestald. Het brengt hem wat welvaart want (heel grappig om te zien) er hangt een schotelantenne aan zijn lemen hut. Het is ook onze plasstop. Van 40 km rammelen in de safari jeep moet je gegarandeerd plassen. De boer heeft een bush-WC en daar maken we allemaal dankbaar gebruik van. Het is wat plaatwerk rondom een zelf gefabriceerde pot. Prima!

Na het plassen staat voor ons inmiddels onze quad klaar. We klimmen samen op een quad en ik stap bij Jan achterop en zo scheuren we richting de zoutpan. Leuk, heerlijk om te doen en met een fantastisch uitzicht. De safari jeep rijdt voor ons uit en eenmaal bij de zoutpan parkeren we de quad en stappen weer over in de jeep. We gaan nl. eerst naar de stokstaartjes. 

De stokstaartjes is een beetje verhaal apart, want als we aan komen rijden zien we direct de familie stokstaartjes. Onderweg naar de plek was onze gids al volop in z’n walkie talkie aan het babbelen en dat wordt nu duidelijk. Want op de plek bij de stokstaartjes staat een man op ons te wachten. Duidelijk iemand die hier woont (zie de foto’s). Het blijkt de stokstaartjesman te zijn. Deze man woont al 10 jaar met z’n gezin hier in de bush bij de stokstaartjes. Het is z’n beroep. Door zijn permanente aanwezigheid is deze familie stokstaartjes aan “de mens” gewend en rennen niet bij de eerste de beste tweevoeter weg.

Wat we op deze manier meemaken is wel speciaal. De stokstaartjes kijken niet op of om van onze aanwezigheid en op deze manier kunnen we heel dichtbij komen. Zelfs zo dichtbij dat als ik bij de stokstaartjesman ga zitten één van de stokstaartjes over z’n ruggetje kan aaien. Super zacht velletje J

En zo maken we de ochtendrituelen van de stokstaartjes mee. Hoe ze zich opwarmen aan de ochtendzon door hun donkerbruine buikje naar de zon te keren. Constant op de uitkijk, van links naar rechts. En dan gaan de oudere stokstaartjes op zoek naar eten. Ze kunnen tot op 45 cm diep in de grond hun prooi ruiken (schorpioenen, larven, wormen, etc) en zetten het als een dolle op een graven zodra ze iets te eten geroken hebben. Super melig om te zien, omdat ze het gat niet groter graven dan strikt noodzakelijk en er dan op z’n kop induiken om een dikke larve uit de grond te trekken. 

Ondertussen gaat onze gids aan het ontbijt beginnen en trekt het nodige voor de ochtend picknick uit de jeep. De stokstaartjesman doet ook mee met het ontbijt en ondertussen komen over het veld z’n twee kinderen uit de verte aangerend. Die weten dat de safari jeep toeristen bij heeft en al wat overblijft van het ontbijt gaat mee terug naar de hut.

Het maakt het allemaal bij elkaar een unieke belevenis. We nemen afscheid van de stokstaartjesman en de stokstaartjes en springen weer in de jeep richting de quads bij de zoutpan. Eenmaal daar verruilen we de jeep voor de quad en gaat Jan bij mij achterop. We gaan met de quads de zoutpan op. Het is wederom een ervaring op zich. De wereld om ons heen lijkt buitenaards. De zoutvlakte beslaat een oppervlak van een kwart van Nederland. Als je onderweg aan je lippen likt, proef je het zout op je huid en lippen. We rijden een heel eind de pan op en daar maken we weer een stop om de zoutpan nader te kunnen bekijken en foto’s te kunnen maken. Er wordt ruim de tijd genomen voor de stop en in de verte kunnen we struisvogels over de vlakte zien trekken. Dit verhaal is een understatement van wat we gezien hebben. Ik hoop dat de foto’s enigszins een beeld geven.

Als we eenmaal uitgekeken zijn op de pan, stappen we weer op de quad; Jan voorop en rijden we terug naar het boerenonderkomen waar we de quads opgehaald hebben. 

Inmiddels zijn we natuurlijk ook alweer een tijdje op pad, dus ik maak graag weer gebruik van de bush-WC. We nemen nog uitgebreid de tijd om alles in en rondom de hutjes te bekijken. Het kippenhok is hilarisch (net als de WC). In één van de hutten wordt gekookt. Een fornuis is er niet. Midden in de hut een stookplek afgemaakt met stenen en daarin wordt in een potje op hout gekookt. De rook hangt dik in de hut en slaat direct op je ogen en longen. Dit zijn wij in ieder geval niet gewend. Hier is het doodnormaal. Drie kindertjes en mama de kok rond het vuur. Ik denk dat stoflongen hier nog niet zo’n bekend fenomeen is. 

De man des huizes heeft ook nog wat handelswaar voor de toeristen die hier vanuit de lodge komen. Niet te weerstaan natuurlijk en ik koop een mand welke is gemaakt van gras. Huppetee, nog meer handbagage. Volgens mij heeft Jan het inmiddels opgegeven dat het spul allemaal nog in onze koffers gaat passen.

Eenmaal uitgekeken hier, springen we met z’n allen in de jeep en gaan we retour naar de lodge. Dat is weer 40 km Afrikaanse massage retour met nog een kleine stop (nogmaals) bij de baobab boom.

Eenmaal terug bij de lodge gaan we eerst maar eens aan een wat late lunch beginnen en inchecken. Want vanavond is Planet Baobab ons onderkomen. En wat voor een onderkomen! Wij krijgen een hut toegewezen en die is op de traditionele manier gebouwd (van leem en koeienkak). Aan de buitenkant vrolijk geverfd en van binnen in traditionele stijl ingericht. Lemen bed, simpele douche en toilet. Heerlijk. Wat jammer dat we hier maar 1 dag zijn. Veel tijd om in te relaxen is er niet, want om 16.15 uur worden we weer verwacht voor een bushwalk. Kortom, een wandeling door de bush onder begeleiding van een gids. 

We zien nu voornamelijk insecten, klein gespuis en de planten en met name de baobab bomen. Want die staan er rondom de lodge diverse.

De wandeling is lekker relaxt; we zijn de enigen. En als we retour komen van de wandeling wacht ons bij de waterpoel een verrassing. Er staan stoeltjes voor ons klaar, kaarsverlichting in het zand, een bak met popcorn en een paar flessen bier. De stoeltjes staan al in de richting van de zonsondergang, een kampvuur erbij en zo maken we een speciale zonsondergang mee. Wat een verwennerij. 

Hakunamatata! Al je zorgen zijn weg, geen stress, het is enkel genieten.