Botswana, kasane

Zaterdag, 13 juli. Botswana

 

Vandaag gaan we Namibië verruilen voor Botswana. De eerste twee weken van onze vakantie zitten er alweer bijna op en daarmee ook het gros van Namibië. We keren hier eigenlijk alleen maar weer terug om naar huis te gaan over ruim een week. 

We verlaten de meer dan leuke Namushasha lodge redelijk op tijd in de ochtend. Hoewel de rit naar Kasane in Botswana niet al te ver is, zo’n 220 km, moet je er toch het nodige aan tijd voor uittrekken. En dat heeft alles te maken met de grensovergang van Namibië naar Botswana. Gemiddeld kan je dat zo’n twee uren aan tijd kosten. We gaan het meemaken.

De tocht tot aan de grens verloopt voorspoedig. Onderweg nog maar eens een keertje de auto getankt zodat we in Botswana eerst eens even kunnen kijken hoe alles verloopt. En…

Ik heb helemaal geen Botswaans geld op zak. US Dollars wel, dus dat zal wel goedkomen.

Rond half twaalf komen we dan bij de grens aan. Auto geparkeerd en eerst maar eens gaan melden bij de immigratiedienst. Daar moeten we een formulier voor een visum invullen.

Zo gezegd, zo gedaan en vervolgens met ons formulier naar de balie. We zijn op dat moment de enigen aan de balie, dus we worden vlot geholpen. Vragen worden er niet gesteld en we vangen allebei een stempel erbij in ons paspoort. Okidoki. Op naar fase 2.

In de auto gesprongen en dan weer verder naar de volgende post. Daar moeten we de auto registreren. Grondig hoor! Chassisnummer, nummer motorblok, kleur, type, kenteken, kortom alles van de auto moet in het grote boek worden genoteerd. Niks computer, alles handgeschreven. Gelukkig staan alle gegevens op de vergunning die we bij de autoverhuur bij het ophalen van de auto hebben ontvangen.

Alles ziet er op het eerste gezicht goed uit, dus er wordt gezegd dat we verder mogen naar fase 3. Maar ho!!! Oeilala…dat is niet goed wat ze daar ineens op de voorruit van de auto zien. De cross border permit die op de voorruit van de auto zit (niet te missen, deze is nog net niet midden op de voorruit geplakt). De datum op deze permit is verlopen.

Ik moet deze plakker ter plekke van de voorruit pulliken en aan de beambte overhandigen. Ik denk in eerste instantie dat hij hem weg gaat gooien. Maar het valt mee en volgens mij zijn we hier gemazzeld. We krijgen een waarschuwing en dat er de volgende keer dat we hier komen wėl een geldige stempel op moet zitten. De beambte knalt er een nieuwe stempel op en ik krijg de kleverige massa retour om weer terug te plakken. Rap door zou ik zeggen.

Houdoe en bedankt!

En door naar de 3ehalte. Daar nogmaals de auto parkeren en melden in het kantoortje. Hier is het wat drukker. Nogmaals alle gegevens van de auto in een groot boek schrijven. Vraag me niet wat nut en noodzaak hiervan is. Het kantoortje telt 3 balies en je kunt er je kont eigenlijk niet keren en we staan er met 10 man in. Wij toeristen worden vlotjes naar voren geschoven en zo werken we balie 1 t/m 3 af. Bij de 3emoet je afrekenen voor je auto. Ik kan er met Namibische dollars betalen. Kosten: 210 dollar. Dat heb ik dan weer niet gepast. Ik geef de dame achter de balie 220 dollar. De 10 terug wordt zoeken, dus laat lekker zitten zou ik zeggen (nog geen Euro). Dat is niet tegen dovenmansoren en het bevordert onze procedure J. Money makes the world go round.

Kortom, nog een stempel rijker in ons paspoort en een formulier voor de auto kunnen we door en moeten we de laatste horde nemen: de auto fysiek de grens over krijgen. We hebben inmiddels gezien dat ze auto’s binnenste buiten keren, dus we gaan het meemaken. Als wij aan de beurt zijn, moeten we alle schoenen die we bij hebben ontsmetten. Niet alleen dus die we aan hebben, nee ALLE. Kortom koffers open en alle schoenen er uit en door een badje. Of we verder nog etenswaren bij ons hebben? We roepen van nee en dat verkort onze procedure aanzienlijk. We mikken alle schoenen los in de kofferbak en hup we mogen door. In totaal hebben wij slechts een uur over de grens gedaan. Toppie! Wij zijn in Botswana. Het laatste stuk van de route is dan nog maar een 45 km en die gaan door het Chobe National Park. Vandaag zijn we enkel op doorreis door het park en hoeven daarvoor geen vergunning te regelen. Je mag dan ook niet van de weg af. Bij zowel ingang als uitgang van het park moet je je registreren (wederom in een groot boek), maar dat is zo gepiept. 

Onderweg komen we nog giraffen en een hele groep olifanten tegen. Dat is een goed begin van Botswana. Op tijd komen we dan al in Kasane aan bij The Old House (B&B). Onderweg heb ik dan al in Kasane handelswaar gespot, dus de namiddag komt wel vol.

In The Old House gaan we 3 nachten blijven. Van hieruit gaan we morgen een dag in Chobe National Park spenderen en overmorgen gaan we naar de Victoria Watervallen. 

Met het volmaken van de middag is het ook nog goed gekomen. We zitten nu wel echt aan onze max aan handbagage als we teruggaan naar Nederland vrees ik. We hebben twee hippo’s gekocht (houtsnijwerk). Die zijn echter zo groot dat we ieder onze handen vol hadden aan het dragen van een hippo. We moesten na de aanschaf eerst terug naar onze B&B om te lossen. Jan vraagt zich ondertussen af waar we het thuis allemaal gaan laten, maar daar ben altijd wel creatief in. Ik hoop dat we het allemaal mee retour gaan krijgen. Dat wordt nog een uitdaging.

 

Van zaterdag, 14 juli heb ik een filmpje gemaakt. De hele dag doorgebracht in het Chobe National Park en een massa aan dieren gezien (inclusief een luipaard, alhoewel die dan weer zwaar belabberd op de foto terecht is gekomen). We hadden vandaag een game drive van 6 uren geregeld en hadden weer eens de mazzel de enigen te zijn. Aan het einde hebben we de gids omgekocht om er nog een uur extra aan te plakken. Tja, ik weet niet of onze gids het dus ook zo'n mazzel vond om alleen met ons op pad te zijn :-) 

Het filmpje komt eraan zodra ik fatsoenlijk internet heb. Hier krijg ik niet eens foto's in de upload.

 

En het filmpje blijft maar niet lukken :-( Dus toch maar foto's bijgevoegd. Filmpje komt later.