Zaterdag, 20 mei 2023 – Van Nitmiluk naar Kununurra

Vandaag verkassen we van Nitmiluk naar Kununurra. Een route van zo’n 550 km over de Victoria Highway. Gisteren hebben we in Katherine de auto nog helemaal afgetankt, dus die voorbereiding is al gedaan. We staan op tijd op in onze cabin, 6.30 uur loopt de wekker af. Wel ideaal deze cabin; alles bij de hand en we maken een lekker ontbijt. Gebakken eitje erbij, het goede leven. Gisteravond heb ik hier op de camping nog wel even een wasmachine aangeslingerd. Inmiddels begonnen we door ons schone ondergoed te raken en de kleren die we het liefste aanhebben, waren echt smerig na ons kano-avontuur. Na het ontbijt ga ik onze was van de lijn halen en ruimen we alles weer in Les om vlot uit Nitmiluk te vertrekken.

Over de was trouwens; ik had een hoop kleren thuis in NL kunnen laten…. De meeste dagen brengen we door in onze outdoor outfits. Had wel een halve koffer kunnen schelen.

Lekker op tijd zijn we en route, en dat is van begin tot eind een prachtige route. Een deel daarvan hebben we al eerder afgelegd, naar ons startpunt bij Gecko, maar sommige wegen hier meerdere malen rijden is zeker geen straf. En, op deze zaterdag zitten er ook gewoon road trains op de weg. Kijk, dat is natuurlijk altijd prachtig om te zien. Vrachtwagens kijken in Amerika is mooi, maar hier is het allemaal net wat ruiger. De meesten hebben drie of vier trailers. In totaal mogen ze hier met 53,5 meter de weg op en knallen gewoon door met een snelheid boven de 100 km per uur. Eerder deze week werden wij bijgehaald door een road train. Wij reden 110, maar dat was voor deze jongen nog te langzaam. En ze drukken wel door, dus dan moet het gas er nog wat meer op. Na het opbouwen van een kleine voorsprong is het dan maar het beste om aan de kant te gaan en de road train de ruimte te geven. Maar ach, druk is het hier sowieso niet op de weg. Op onze route naar Kununurra zitten we denk ik op gemiddeld een 4-5 auto’s per uur dat we tegenkomen. Geen drukke boel dus. Als we net vertrokken zijn uit Nitmiluk moeten we trouwens effe flink op de rem voor een overstekende wallabie. En waar er eentje is, zijn er vaak meer. Even goed in de bermen kijken of er niet een tweede zit die spontaan de weg oversteekt. Aangereden wallabies blijft zielig om te zien, maar is hier wel een dagelijks feit.

Zoals gezegd, de route naar Kununurra is een feest om te rijden. We maken een paar stops bij wat road houses voor een kop koffie. Meer kom je trouwens ook gewoon niet tegen. Een paar road houses en een enkele farm. That’s it. Heel veel roofvogels zien we onderweg en de natuur en omgeving is mega mega uitgestrekt en prachtig. Ik hoop steeds maar dat de foto’s recht gaan doen aan wat we gezien hebben. Onderweg zien we ook met regelmaat Boab-bomen. Zie de foto’s. 

Dicht bij Kununurra passeren we de staatsgrens; We verlaten het Northern Territory en zijn nu in West Australia. Bij deze grens wordt de auto gecontroleerd. Je mag geen zuivelproducten, zaden en/of noten mee de grens overnemen. Dat is om ziektes buiten de deur te houden en te voorkomen dat niet inheemse planten het gebied in gebracht worden. Daar hadden we vooraf al rekening mee gehouden en bij onze laatste lunchstop hebben we onze laatste voorraad opgemaakt. De Nutella en pindakaas mag wel de grens mee over 

Vanaf de grens is het dan nog een 50 km naar Kununurra. We komen er om half 5 in de middag aan. Maar, met het passeren van de grens zijn we ook een tijdzone gepasseerd. Het is hier in West Australia 1,5 uur vroeger dan in het NT. Dus van half 5 gaat de klok terug naar 3 uur in de middag en is daarmee het tijdsverschil met Nederland teruggebracht naar 6 uurtjes (dat wij op NL vooruitlopen). We hebben vandaag dus een extra lange dag. Ruimen al onze rommel naar onze kamer en maken nog een wandeling naar het ‘centrum’ van Kununurra. Daarna eten we bij ons hotel en verdwijnen naar onze kamer. Het is hier al wel verschrikkelijk donker om 6 uur ’s avonds. De zon gaat tussen half 5 / 5 uur al onder en dan is het ook al weer rap gedaan met de dag. 

Het beste is om je in Australië te laten leiden door de zon; wakker worden en aan je dag beginnen bij zonsopkomst en dan eten kort na zonsondergang en vroeg je bed in. Zonsopkomst is in WA nl. al om half 6 in de ochtend…..

Zondag, 21 mei 2023 – Kununurra

Het is vandaag zondag en we starten lekker rustig op vandaag, ondanks dat het al vroeg licht is. We hebben vandaag heel de dag de tijd om rond Kununurra te besteden. Het hotel heeft goede informatie op de kamer beschikbaar. We ontbijten op ons gemak en verzamelen wat rommel en proviand om de dag door te komen. Rond een uurtje of 10 starten we Les op en vertrekken we naar Black Rock Falls. Dat moet een mooie 4WD route zijn naar een waterval. En dat klopt. We bouwen op deze manier mooi wat ervaring op in het 4WD rijden, want daarin waren wij vooral geen experts voordat we vertrokken. Paar jaar geleden natuurlijk wel 4WD gereden in Namibië en Botswana, maar dat staat niet in vergelijking met 4WD rijden hier. De route naar Black Rock Falls is vlot gevonden en we hobbelen met Les door onze eerste serieuze waterholes. Black Rock Falls blijkt droog te staan, maar er is nog wel een waterpoel. Dat levert dan altijd weer vlinders, salamanders, spinnen, kikkers e.d. op. Ik ben in m’n element als ik achter gespuis in de bosjes aan kan gaan. Eenmaal uitgekeken bij de falls, springen we weer in Les en karren naar Mayiba (Middle Springs). Dat is een waterpoel. Om er te komen moeten we over een wat meer uitdagend 4WD track en weer door een waterhole. Middle springs is een mooie waterpoel waar (blijkbaar) mensen het wel lekker vinden om te zwemmen. Het waarschuwingsbord voor de eventueel aanwezige krokodillen wordt genegeerd. Niet door ons, ik spring niet in water waar een dergelijk bord bij staat. Gemiddeld wordt er hier toch wel jaarlijks iemand door een krokodil gegrepen. Lijkt mij niet fijn doodgaan… Vrij recent nog hebben ze (restanten van) een ervaren visser in een krokodil teruggevonden. Daar wordt hier ook over gesproken. 

Bij Middle Springs verder een korte wandeling gemaakt en dan besluiten we om de middag vol te gaan maken bij Lake Argyle. Dat is nog een 89 km rijden, maar de route is weer zeer de moeite en Lake Argyle is prachtig. Lake Argyle is een kunstmatig meer en het punt waar wij naartoe zijn gereden is de dam van Lake Argyle. Je kunt er met de auto overheen en dan kom je onder aan de dam bij het spui uitgereden. Door twee giga buizen wordt het water met grote kracht naar de rivier geperst. Indrukwekkend om te zien. Eenmaal uitgekeken bij Lake Argyle is het ook alweer ruim half 4. Dan moet je gaan maken dat je retour gaat naar je slaapadres. Het is dan nog een uur terugrijden naar het hotel in Kununurra. Onderweg zien we de zon ondergaan en komen we nog een overstekende slang tegen. Die moet op de foto natuurlijk. Eerst rijden we de slang voorbij, keren Les om en effe een stukkie terug. De slang gaat toch vrij rap de weg over, dus ik moet opschieten. Schiet snel de auto uit en gewapend met de camera besluip ik de slang op de weg; geen kleintje. Type mij onbekend, dat zoek ik nog wel op. Tuuut Tuuuuuut! Achter mij vanuit de auto. Jan wil dat ik terugkom, heeft geen zin in ritje ziekenhuis voor het behandelen van een slangenbeet. Hij zet de slang vanuit de auto op de foto... tsss...... Ik heb niet het idee dat die slang op mij uit was als hapje. Als de slang eenmaal in het gras verdwijnt huppel ik weer happy naar de auto. 

In het duister komen we aan in Kununurra waar we eerst Les maar weer eens af gaan tanken. Brandstof moet je goed in de gaten houden hiero. De tankstations zijn niet dik gezaaid en je wilt niet zonder brandstof stranden. Het is nou ook weer niet dat we ons daar met Les heel druk over moeten maken; die heeft een 140 liter tank. Houdt trouwens ook in dat je niet moet schrikken als je een 150 AUS Dollar af moet tikken bij de pomp (voor 80 liter). 

Vanaf de pomp is het nog slechts een kilometertje naar het hotel. Les gaat in de parkeerstand en wij landen in de bar / restaurant van het hotel. Het is goed eten hier. Na weer een lekker volle dag kuieren we terug naar onze kamer. Nog even wat televisie kijken, maar het is ook al weer vlot tukken. Morgen weer lekker vroeg op pad. Het is en blijft prachtig!