Gibb river road

Zondag, 28 mei 2023 – Van El Questro naar Mt. Elizabeth Station over de GRR

Vandaag moeten we het mooie El Questro alweer gaan verlaten helaas. Houdt ook in dat onze vakantie in rap tempo aan het voorbijgaan is. De tijd vliegt hier echt; de dagen zitten vol, we zien prachtige dingen, maken veel mee en dan gaat de tijd altijd twee keer zo snel lijkt wel. Het is wat het is. 

De wekker loopt op tijd weer af vandaag. Iets over 6 rollen we uit bed en starten de dag eerst met het verzamelen van al onze spullen. Koffers en rommel alvast weer in Les en dan om 7 uur eerst maar weer ons ontbijtje bij ‘the Steakhouse’. Goed ontbijt en goeie koffie. Belangrijk om de dag mee te beginnen. Iets over 8 gaan we dan El Questro verlaten. We twijfelen even of we Les nog wat extra diesel meegeven. In theorie zouden we het allemaal moeten halen, dus we tanken niet. Op ons gemak eerst maar eens ElQ uit. Op het einde van de weg gestopt en de banden op spanning voor asfalt. De Pentecost crossing is nog 25 km vanaf hier en dat is nog asfalt. Bij de Pentecost crossing aangekomen zetten we de banden weer terug op gravel-spanning. De Pentecost is de rivier die hier door het gebied loopt en de Pentecost crossing is de grootste oversteek over een rivier die je over heel de Gibb River Road moet maken. Het is een spannende start van het echte werk. 

In feite was de diepe watercrossing van gisteren bij El Questro Gorge ook de Pentecost river. En bij El Quetro Station moet je ook door de Pentecost. Kortom, wij maken deze rivier met een diversiteit van crossings mee. Gisteren maakten we natuurlijk onze snoekduik met Les.

Maar goed, als je Pentecost Crossing googelt, dan kom je als eerste deze tegen waar we nu voor staan. Effe voor de goed orde trouwens, zojuist na de banden op spanning zetten bij ElQ zie Jan: ‘Wat een top auto zeg, niks mis mee’. Het was de goden verzoeken. Werkelijk binnen een minuut nadat we daar vertrokken zijn met de bandjes op spanning, gaat er een alarm af in de auto met de volgende melding ‘Check engine, visit your Toyota dealer ASAP’. 

Nondekanon… dat was niet de bedoeling. We denken wel dat dit een aandenken is aan de snoekduik van gisteren. Gisteren zaten we na onze onderwateravonturen ineens zonder muziek, vochtige speakers. En de den Boertjes zonder muziek, dat is niet okay. Gelukkig zijn de speakers vannacht blijkbaar opgedroogd en die doen het weer. Maar nu… wat doen we met dit alarm? Toyota dealer, dacht het niet langs de Gibb. De auto rijdt overigens verder prima, merken we niks aan. Ik trek de automanual uit het dashboardkastje, en eerst maar eens eventjes het bijbehorende controlelampje opzoeken. Dat blijkt van een rem-assist systeem te zijn. Als een camera een voetganger detecteert, gooit Les het anker uit mocht de chauffeur niet tijdig remmen. Nou, we zijn niet van plan om iets aan te rijden, dus we gaan dit negeren. We karren verder dus naar de Pentecost crossing en zetten daar de banden weer op gravel-spanning. Wat wel mooi is aan deze crossing, iedereen stopt eerst en kijkt eerst hoe anderen de crossing overgaan. Dat is al een spektakel om te zien. Als wij staan te kijken steken er een paar auto’s een voor een over en het gaat met moeite. In het midden van de Pentecost is het minder diep, maar liggen blijkbaar veel grote keien. Je hoort de auto’s en de keien rollen. Blijkbaar heeft er vanmorgen ook al eentje flink vast gezeten, want daar zijn ze al een tijdje mee bezig om die weer aan de praat te krijgen. Het maakt het allemaal wel spannend. Wat erg leuk is trouwens, wij zijn al een paar keer dezelfde mede Nederlanders tegengekomen op onze route; eerst in Bungle Bungle, daarna bij Emma Gorge en vandaag treffen wij ze hier bij de Pentecost crossing. Ik stel voor dat we van elkaar foto’s maken en we wisselen e-mailadressen uit. Nog even tactiek bespreken voor de oversteek en dan gaan zij als eerste. Hun oversteek gaat helemaal prima. Wij gaan ook vlot aan onze oversteek beginnen. Hij is gelukkig niet al te diep en ook wij komen er prima doorheen. Aan de overkant gaan de duimpjes bij toeschouwers omhoog. Nog even afscheid genomen van Linda en haar partner en dan vervolgen we ieder weer onze route. 

De Gibb River Road is echt een mooie route om te rijden. Onze route vandaag is zo’n 300 km, dus dat was ook wel wat doorbuffelen, maar goed te doen. We maken een leuke tussenstop bij Ellenbrea Station. Daar maken en verkopen ze de lekkerste scones met jam en slagroom van Australië volgens de boeken. Dus dat moet geprobeerd worden. We halen er koffie en een scone en vervolgen na deze stop onze route naar Mount Elizabeth Station. Daar komen we vlak voor zonsondergang aan. Mt. Elizabeth Station is een operationeel cattle station (koeien) met ook slaapgelegenheid voor toeristen en een camping. Onze slaapplek voor de komende twee nachten is zeer basic; we noemen het de koelcel. Maar, wel schoon en met douche en WC. Kijk, daar houden we van. De afwisseling in accommodaties tijdens onze reis. Van hotel t/m swag… heerlijk.

We eten vanavond gezamenlijk met het echtpaar dat het toeristendeel van the station runt, wat medereizigers en met de crew van the station. Kijk, en dat maakt het nog leuker. Personeel na een dag in de buitenlucht lekker mee aan tafel. Ik weet niet of iemand de serie Yellowstone gezien heeft, maar dat gevoel krijg je er een beetje bij. Jonge gasten, harde werkers. 

De zon is inmiddels al weer onder, het is donker, veel sterren en de maan aan de hemel. Met volle buikjes kuieren we naar onze koelcel . Klein maar fijn. Niet dat je er je kont vlot kunt keren, maar het is er weer prima slapen. 

Maandag, 29 mei 2023 – Wunnamurra Gorge

Vandaag hebben we een hele dag om rondom Mt. Elizabeth Station te besteden. Als we wakker worden zien we vanuit ons raam van onze koelcel al twee wallabies. Altijd leuk wakker worden met vee. Als we onze koelcel buitenstappen komt de hond al vrolijk aangekwispeld. 

Om 7 uur starten we eerst met het ontbijt en daarna pakken we onze spullen om naar Wunnamurra Gorge te gaan. Het gaat een spannende rit worden. Om bij Wunnamurra Gorge te komen moet je over een 11 km lang 4WD track. Wat een spektakel was dat zeg! Bij the station hebben we een beschrijving gekregen hoe we er moeten komen. Dat is eigenlijk heel simpel; het track volgen. Bij the Station moet je eerst door een poort en na een paar honderd meter moet je door een watercrossing en vanaf daar gaat de boel los. Er was ons al gezegd dat de track ‘very rocky’ was. Nou, niks van gelogen. Het is slechts een auto breed en dan nog ga je vaak met de spiegels door de bosjes heen. We hobbelen met een snelheid van niks over dit pad. Grote keien e.d. moet je zien te ontwijken. Af en toe moet ik uit de auto (Jan rijdt) om te kijken en aan te geven hoe de auto het beste met de wielen over de keien kan gaan. 

Het is een kwestie van rustig blijven ook. Maar, je wilt hier echt geen lekke banden oplopen. Na 9 km komen we bij een stuk en daar stappen we eerst allebei maar eens uit om te kijken hoe of wat. We besluiten het niet te doen. Het track gaat vrij steil naar beneden en we zien op nogal wat plekken sporen van bodemplaten van auto’s die het wèl gedaan hebben. Waar we staan is echter ook een mooi vlak rotsgedeelte waar onze Les prima past. Dus die parkeren we hier en de laatste 1,5 km van die 4WD track doen we te voet. Iets verder vanaf waar wij Les geparkeerd hebben komen we een tweede jeep geparkeerd tegen. We zijn dus echt niet de enigen die het vanaf hier voor gezien houden met de auto. 

Na 1,5 km komen we dan de officiële parkeerplaats tegen. Slechts 3 auto’s aldaar. Vanaf hier is het nog 1,7 km te voet naar de waterval (categorie 4). Een pittige wandeltocht op een warme dag. Het loopt ook alweer vlot naar de 30 graden C. Het voetpad is af en toe een zoekplaatje. Af en toe mis je toch een volgende markering en aangezien het een rotsachtig pad is, is het eenvoudig om de weg kwijt te raken. Maar met af en toe wat zoeken lukt het ons toch en worden we beloond met een prachtige waterval. De voettocht eindigt aan de bovenkant van de waterval. Super. Daar kun je lekker pootjebaden en met wat extra klim- en klauterwerk kun je nog wat verder zodat je een prima zicht krijgt op de hele waterval. 

We nemen er rustig de tijd om af te koelen en alles te bekijken. Daarna de hele voettocht terug naar Les. Het is wel puffen met deze temperaturen, maar het blijft een mooie tocht. Les vinden we gemakkelijk terug. Aldaar trekken we als beloning maar weer eens een colaatje uit onze koelkast. Wat een traktatie weer 

Over de 9 km heen met Les hebben we een uur en een kwartier gedaan. Geen snelheidsrecord dus. De terugweg doen we wel iets vlotter. De voorverkenning hebben we op de heenweg gedaan. Op de terugweg gaan de ramen open om te checken waar en hoe de grootste rotsen en keien liggen. Les moet er aardig aan sleuren, maar in de 4LO gaat het allemaal prima. Met wat kleine opluchting dat we geen schade hebben gereden keren we terug op the Station. Springen onder de douche om af te koelen om uiteindelijk weer happy met het avondeten mee te doen. Beide avonden overigens steak van de lokale runderen. Prima gegeten! We rollen weer helemaal happy onze koelcel in. 

Zojuist hoorden we bij het eten dat er een vrachtwagen met koeien over de GRR onderweg is naar the Station. Wat zou het mooi zijn als we die morgen hier zien… wie weet.