Maandag, 22 mei 2023 – Van Kununurra naar Bungle Bungle

Vandaag weer enigszins een reisdag en er wordt niet getreuzeld. We zitten om 6.30 uur als eersten aan het ontbijt en hebben onze rommel al ingepakt klaarstaan. Van Kununurra naar Bungle Bungle (Purnululu) National Park is in totaal zo’n 300 km rijden, waarvan 240 km over de Great Northern Highway (de 1). Wederom niet meer dan een tweebaansweg. Het is vandaag maandag, dus werkendag, en dus meer road trains op de weg. Kijk, dat maakt het alleen maar mooier. Het is echt een belachelijk mooie route (weer). We maken onderweg een stop bij een road house. Een tankstation met café / winkel. Een goede plasstop en reden voor een kop koffie. Verder kom je langs de weg weinig tegen. De enige plaats van enige grootte was Warmun. Daar zag ik langs de kant van de weg een bord dat er een art gallery moet zitten. Kijk, dat vind ik dan ook wel weer leuk om eventjes te gaan kijken. Wie weet wat we daar op de kop kunnen tikken. Warmun is verder een gat met een tankstation en de art gallery blijkt gesloten vandaag vanwege gebrek aan personeel. Hier dus ook al…. Nou ja, een beetje door de ramen gegluurd en het zag er niet persé naar uit dat er iets voor ons bij zou zitten. Na Warmun nog een laatste 50 km voordat we linksaf slaan naar het Purnululu National Park, ofwel Bungle Bungle National Park. We zetten er eerst de auto aan de kant. Altijd goed om eerst de informatie te lezen voordat je hier verder de bush inrijdt. 

Vanaf hier is het nog 53 km naar het Visitor Centre, en vanaf daar nog een 12 km naar onze lodge. De weg is vanaf hier een gravel pad met waterholes, steile hellingen en krappe bochten. De conditie van de weg is niet al te best tot aan het Visitor Centre. Je moet rekening houden met dat de weg tot aan het Visitor Centre zo’n 2-3 uur in beslag gaat nemen. 

En alles wat hier beschreven staat komt uit. Wij doen er iets meer over dan 2 uur om bij het Visitor Centre aan te komen. Daar moeten we eerst een permit halen om in het park te mogen verblijven. Op deze weg ben ik achter het stuur gekropen. Jan en ikke houden allebei wel van het off road rijden. Ik duik met Les eigenlijk wel net effe wat te hard door een waterhole waar we door moesten , waardoor alles even door de wagen heen vliegt. Maar Les is een meer dan robuuste wagen en die sleurt ons door alle waterholes, kuilen en bochten heen. Het maakt van een reisdag met deze weg wel weer een grote belevenis. 

Eenmaal bij het Visitor Centre eerst dus maar onze vergunning geregeld en we krijgen er een hoop informatie van een meer dan vriendelijke park ranger. Daarna de laatste 12 km naar onze lodge; de Bungle Bungle Wilderness Lodge. Het is verre van een hotel. Het is de receptie, een restaurant en dan twee tentenkampen. Ofwel, wij slapen de komende 3 nachten in een tent. Wel een tent met een heerlijk tweepersoons bed, veranda en eigen ‘badkamer’. Nadat we al onze rommel in onze tent hebben gekwakt, karren we met Les nog even een paar kilometer terug naar een sunset point. Het is dan rond 16.30 uur. Maken weer eens een prachtige zonsondergang mee en cruisen daarna in het duister weer terug naar ons kamp. Om half 7 (en het is dan alweer hartstikke donker) wordt er met alle andere reizigers gezamenlijk gegeten. En dat is altijd gezellig. Je ontmoet op die manier mensen vanuit allerlei landen en het is ervaringen en tips uitwisselen. Na een goede maaltijd zijn we kort na 8 uur weer terug in onze tent. Sodeju….. wat is het koud vanavond! 

In de tent vang ik nog een kakkerlak. Wel een hele mooie. De kakkerlakken hiero zijn fancy kakkerlakken. Niet van die vieze gevallen. Deze is mooi rood / bruin van kleur. Laat zich makkelijk vangen. Ik stop hem eerst nog even in een glas zodat we hem goed kunnen bekijken. Daarna… off you go…. Uit onze tent. Nog een sprinkhaan volgt dezelfde route als de kakkerlak en daarna kruipen we in bed. Ik had gelukkig een tweepersoons klamboe meegenomen, dus die had ik vanmiddag eerst maar eens opgehangen in onze tent. Het slaapt toch net effe wat lekkerder als je weet dat er geen beestjes in je bed kunnen kruipen.

Half 9 liggen we dan al horizontaal. Ik pak er gelijk maar een extra deken en sokken bij. Het is echt KOUD hiero. We slapen echter wel als twee marmotten. Halverwege de nacht maken we een hele koude plasstop. Jan heeft een koude bovengevel. Dat laten we de tweede nacht niet gebeuren. De tweede nacht heeft hij met een muts op geslapen 

Dinsdag, 23 mei 2023 – Bungle Bungle Zuidzijde

Wat vliegt de tijd!! Inmiddels zijn we al weer meer dan twee weken op pad. Na een wel heel koude nacht worden we om half 6 wakker van de zon en alle vogels die om het hardst aan het kwetteren, fluiten en tsjilpen zijn. Vogels springen op het dak van de tent en je kunt ze in de schaduw op en neer zien hoppen. Ik hou daarvan. De wekker hoef je eigenlijk niet te zetten hier, alhoewel we die voor de zekerheid op 6.15 uur hadden staan. Zo vroeg in de ochtend is het ook nog wel heel koud, dus uit je warme bedje komen is als een beetje straf. Maar, getreuzeld wordt er niet, om 7 uur zitten we (net als alle andere gasten) aan het ontbijt. Daarna rommelen we onze spullen voor deze dag bij elkaar en relaxen nog wat op onze veranda, want….. We gaan vliegen! Joepie . 

Gisteren zijn we voordat we naar de lodge zijn gereden eerst nog bij het vliegveldje langsgegaan en hebben voor vandaag een helikoptervlucht geboekt. Keuze uit 3 opties en wij gaan voor de meest lange (42 minuten). Als je toch hier bent en aan zoiets geld uitgeeft, dan in een keer maar goed. Om 10 uur worden we vanmorgen op het vliegveldje verwacht, krijgen dan eerst een safety briefing en dan gaan we aan onze tocht beginnen. Tja… prachtig. Wat een gebied. De heli is een klein ding wat door de lucht hobbelt. De deuren zijn eruit gehaald zodat je de maximale ervaring krijgt. Wel wat winderig op deze manier, maar sjonge jonge wat een ervaring. Zonder deuren in de heli is het wel goed fotograferen; geen weerspiegeling van glas. De tijd gaat met dit soort avonturen altijd veel te snel, maar ik heb geen overhaast gevoel. We hebben echt alles goed kunnen bekijken. Eenmaal terug bekijken we in de auto al snel wat foto’s die we gemaakt hebben. Daar zit wel mooi materiaal bij 

Helemaal happy de peppie karren we met Les door naar de zuidzijde van het park, parkeren Les op het eindpunt en eerst even lekker wat eten. Daarna voldoende water mee en hebben we de middag verder besteed met een paar hiking trails. Te voet door de waterbeddingen naar diverse uitkijkpunten. De zuidkant van het park wordt gekenmerkt door de ‘bijenkorven’. Dat zijn rotsen in de vorm van een bijenkorf en met horizontale strepen (the bee hives worden ze genoemd). We maken er de middag vol. Het is een warme dag weer vandaag (30 graden C), het zweet weer op de ruggetjes en in de bilnaad. Eenmaal terug bij Les trek ik een heerlijk koele cola uit de koelkast van de auto. Wat een traktatie weer. Daarna karren we meer dan voldaan terug naar de lodge. Relaxen nog wat in onze tent, effe lekker douchen en daarna weer gezamenlijk met alle andere gasten eten. Super gezellig weer. Kort na 8 uur in de avond zijn we weer terug in onze tent. Tandjes poetsen en kruipen we om half 9 al weer in ons bedje. Het is minder koud vanavond dan gisteren, maar we slapen weer als marmotten.

Wie herkent er op de foto's hieronder Turtle Rock?

Woensdag, 24 mei 2023 – Bungle Bungle Noordzijde

De nacht begon niet al te koud, maar meer naar de ochtend koelt het alsnog behoorlijk af. De rituelen in de ochtend zijn zo’n beetje hetzelfde als gisteren. Echter, vandaag na het ontbijt vlot onze spullen voor vandaag verzamelen en starten we Les op en karren naar de noordzijde van het park; een dik uur rijden. Daar willen we op tijd zijn voor Echidna Chasm; een kloof waar rond 11 uur in de ochtend het zonlicht binnenvalt. Dat moet mooi zijn om mee te maken. We zijn rond 10 uur op de parkeerplaats en met nog een wandeling van een half uur komen we ruim voor het zonsmoment in de kloof aan. We zijn niet de enigen, maar het is er ook niet druk te noemen. Iedereen komt voor hetzelfde moment. Fotocamera’s in de aanslag. Na het fotomoment klimmen en klauteren wij nog een stuk verder door de kloof. De meesten draaien om na het fotomoment. Nou, die missen dan toch nog wel een hele andere mooie kloof (misschien zelfs wel mooier…. ). Eenmaal uitgekeken in de kloof wandelen we nog naar een tweede uitkijkpunt hier en daarna retour naar Les. We gaan eerst maar eens lekker picknicken. Rollen het zonnescherm van Les uit en trekken de stoeltjes uit de auto. Wat een superefficiënte auto is dit toch. Het is wel lekker picknicken zo.

Na onze picknick besluiten we om nog een hiking trail te gaan doen; naar mini Palm Springs. Dat is een categorie 4 hike. Tot nu toe hebben we steeds categorie 3 trails gedaan. Deze is dus wat meer uitdaging en inspannend. We klauteren over en onder rotsen. Wringen ons tussen rotsen door en bereiken zo de laatste trappen naar het uitkijkplatform. En daar word je beloond met (weer eens) prachtig uitzicht in de kloof. Daarna moet je hetzelfde pad met klim en klauterwerk weer retour. Het is 4 uur als we weer bij Les terug zijn. Het is nog wel een stukkie terug naar de lodge, dus vlot vertrekken. 

En dan, net de parkeerplaats af treffen we een backpacker te voet met de duim omhoog. Hoppa, en Les aan de kant. Zo laat in het park laat je geen lifter staan. Het backpack mikken we achter in Les en onze lifter springt op de achterbank. Hij moet naar de camping aan de andere kant van het park. Nou… heeft die even mazzel, daar komen wij voorbij. Deze jonge gast komt uit België, spreekt enkel Frans en Engels. Het is ook weer even ervaringen uitwisselen. Wij hebben nog nooit slechte ervaringen gehad met lifters oppikken. 

Deze gast zetten we vlak bij zijn afslag naar zijn camping bij een sunset point af. Hij wil nog graag de zonsondergang zien. Laatste stukkie loopt ie wel zegt ie. Prima natuurlijk. Na de drop off zijn wij weer vlot bij onze lodge. Springen in onze tent onder de douche en wassen het zweet en stof van deze heerlijke dag van ons af. Daarna weer warme kleren aan en gaan we eten. Aan tafel beland ik naast een jurist die hier is voor zaken. Zijn verhaal doet ons wel een beetje versteld staan. Blijkbaar was er hier vandaag bij het visitor centre een ceremonie met twee aboriginal stammen die met elkaar in de clinch liggen om het eigenaarschap van Purnululu. Een rechter heeft bepaald dat beiden stammen het eigendom moeten delen. De ceremonie was eigenlijk bedoeld om tussen beide stammen de lucht te klaren, maar is blijkbaar uit de hand gelopen. Politie is erbij te pas moeten komen om de twee groepen uit elkaar te halen (en houden). De jurist vertegenwoordigt het Djaru volk en ziet eigenlijk jaren werk in rook opgaan. Deze twee stammen worden voorlopig geen vriendjes. Wij hebben hier allemaal niks verder van meegekregen en het is voor ons moeilijk voor te stellen dat dit allemaal nog steeds speelt in Australië. Het levert wel mooie gespreksstof op zo. 

We hebben weer een heerlijke maaltijd. Het wordt weer een koude nacht zo te voelen.

Na het eten weer lekker naar onze tent en warm onder de dekens. Jan slaapt weer met z’n muts op 